ಅಕ್ಕರೆಯ ಅಕ್ಷರಗಳ ಅಮೋಘ ಸಗ್ಗ

ಅಕ್ಕರೆಯ ಅಕ್ಷರಗಳ ಅಮೋಘ ಸಗ್ಗ

ಹಾಸ್ಯ ಲೇಖನ  - ಅಣುಕು ರಾಮನಾಥ್

                            ಲಾಗಾಯ್ತಿನಿಂದಲೂ ಕನ್ನಡದ ಬಗ್ಗೆ ಡೊಳ್ಳು ಬಾರಿಸಿದವರು ಎನಿತೋ. ಪಂಪನಂತಹವರು ಭಾಷೆಯ ನದಿಯನ್ನು ಹರಿಸಿದರು; ರನ್ನನಂತಹವರು ಭಾಷೆಗೆ ಗೆಜ್ಜೆ ಕಟ್ಟಿ ಕುಣಿಸಿದರು. ಪ್ರೊಫೆಸರ್ ಮಿತ್ರನಂತಹವರು ಭಾಷೆಯ ಮೊಗದಲ್ಲಿ ಸುಖಪ್ರದವಾದ ನಗೆಯನ್ನು ಚಿಮ್ಮಿಸಿದರು. ಕುಮಾರವ್ಯಾಸನಂತಹವರು ‘ವೇದಪುರುಷನ ಸುತನ ಸುತನ....’ ಎನ್ನುತ್ತಾ ನಿಗೂಢತೆಯನ್ನಿರಿಸಿ ಕೌತುಕವನ್ನು ಮೂಡಿಸಿದರು. ಲಕ್ಷ್ಮೀಶ ಶ್ಲೇಷಗಿರಿಯೇ ಆದರು. ಆದರೂ..... ಆಂಗ್ಲದವರು ವರ್ಣಮಾಲೆಯೊಳಗೋ, ಪದಗಳೊಳಗೋ ಗುರುತಿಸಿದ ಚಮತ್ಕಾರವನ್ನು ನಾವು ಈಗ ಕನ್ನಡದಲ್ಲೂ ಗುರುತಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡೋಣ.

ಕನ್ನಡದ ಅಕ್ಷರಮಾಲೆ ಅರ್ಧ ಶತಕ ಹೊಡೆದರೂ ‘ನೆರೆಹೊರ್ಕೆ ನೆರೆ ಹೊರ್ಕೆನೇವೇಯ’ ಎಂದು ಕೈಲಾಸಂ ಹೇಳಿದಂತೆ ಅಕ್ಕಪಕ್ಕದ ಪದಗಳು ಸೇರಿ ಅರ್ಥಪೂರ್ಣವಾಗುವುದು ವಿರಳ. ಆಂಗ್ಲದಲ್ಲಿ ‘ಡಿಇ’, ‘ಹೆಚ್‍ಐ’ ‘ಎನ್‍ಒ’ ಜೋಡಿಗಳು ಅಕ್ಕಪಕ್ಕದಲ್ಲಿದ್ದೂ ಕ್ರಮವಾಗಿ ‘ಹೊರತಾಗಿಸು’, ‘ಹಾಯ್’ ಮತ್ತು ‘ನಕಾರ’ದ ಅರ್ಥಗಳನ್ನು ನೀಡುತ್ತವೆ. ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಸ್ವರಗಳಲ್ಲಿ ಇಂತಹ ಯಾವುದೇ ಜೋಡಿ ಕಂಡುಬರದಿದ್ದರೂ ವ್ಯಂಜನಗಳಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುತ್ತವೆ. ‘ಖಗ’ ಎಂದರೆ ಗಗನ ಸಂಚಾರಿ; ‘ಢಣ’ ಶಬ್ದಸೂಚಿ; ‘ಧನ’ ಸಿರಿಸೂಚಿ; ‘ಲವ’ ಪದವಂತೂ ರಾಮಾಯಣದಿಂದ ಹಿಡಿದು ಸಮುದ್ರದವರೆಗೆ ಹರಡಿದ್ದು, ತುದಿಯನ್ನು ಅರ್ಧವಾಗಿಸಿದರೆ ಆಂಗ್ಲದಲ್ಲಿ ಬಹಳವಾಗಿ ಬಳಸುವ ಪದವಾದ ‘ಲವ್’ ಆಗಿಬಿಡುತ್ತದೆ. ಲವನ ಹಿಂದೆಯೇ ‘ವಶ’; ಅದರ ಹಿಂದೆಯೇ ‘ಸಹ’.... ಚೆನ್ನಾಗಿದೆಯಲ್ಲವೇ! ಲವ ಪ್ರೀತಿಯಿದ್ದರೆ ವಶ ಆಗುತ್ತಾರೆ, ವಶವಾದರೆ ಸಹ ಜೀವನ ಕಟ್ಟಿಟ್ಟ ಬುತ್ತಿ! ‘ಖಗ’ದಿಂದ ಹಿಡಿದು ‘ಸಹ’ದವರೆಗಿನ ಪದಗಳನ್ನು ‘ಪಕ್ಕಾಕ್ಷರಿ’ ಎಂದು ಕರೆಯಬಹುದು.

ಅಕ್ಷರಗಳ ಜಾಡು ಬಿಟ್ಟು ವರ್ಗಗಳ ಜಾಡು ಹಿಡಿದರೆ ಇರುವ ಐದು ವರ್ಗಗಳಲ್ಲಿ ಆ ಐದರ ಕೆಳಗೆ ಈ ಐದನ್ನು ಹಾಕಿದರೆ ಕೂದಲು ಎಂಬ ಅರ್ಥ ಕೊಡುವ ‘ಕಚ’, ಆನೆ ಎಂಬ ಅರ್ಥ ಕೊಡುವ ‘ಗಜ’ಗಳು ಕಂಡುಬರುತ್ತವೆ. ಎರಡು-ಮೂರರ ವರ್ಗದ ಜೋಡಿ ಪದಗಳೇ ಅತ್ಯಂತ ಅಪಾಯಕಾರಿ! ಮೊದಲೆರಡು ಅಕ್ಷರಗಳು ಸೇರಿ ‘ಚಟ’ ಆದರೆ ಮೂರನೆಯ ಅಕ್ಷರಗಳು ಸೇರಿ ‘ಜಡ’ ಆಗಿಬಿಡುತ್ತವೆ. ಮೂರು-ನಾಲ್ಕನೆಯ ವರ್ಗಗಳು ನಗರದ ನೆರೆಹೊರೆಯವರಂತೆ – ಚೂರೂ ಹೊಂದಾಣಿಕೆ ಆಗದೆ ಅಪರಿಚಿತರಂತೆಯೇ ಉಳಿದುಬಿಡುತ್ತವೆ. ನಾಲ್ಕು-ಐದನೆಯ ವರ್ಗಗಳು ಶಾಂತಿ, ಸಂಯಮ, ವಿನಯಗಳನ್ನು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುವತ್ತವೆ. ಮಧ್ಯದ ಅಕ್ಷರಗಳ ಜೋಡಿಯಿಂದ ‘ದಬ’ ಎಂಬ ಸದ್ದುಸೂಚಕ ಪದವೊಂದು ತೂರಿದರೂ ಮೊದಲ ಅಕ್ಷರಗಳ ಜೋಡಿ ‘ತಪ’ವನ್ನೂ, ಕಡೆಯ ಅಕ್ಷರಗಳ ಜೋಡಿ ‘ನಮ’ವನ್ನೂ ನೀಡಿ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ತಗ್ಗಿಬಗ್ಗುವುದನ್ನು ಕಲಿಸುತ್ತವೆ.

ಇವೆಲ್ಲವೂ ‘ಸಮಾನ’ರ ಸಾಲಿಗೆ ಸೇರಿದ ಪದಗಳು. ನಗರಗಳಲ್ಲಿ ಮನೆಯ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಬಹುಮಹಡಿ ಕಟ್ಟಡಗಳು ಇರುವಂತೆ ಅದೇ ಅಕ್ಷರದ ಪಕ್ಕ ಅದಕ್ಕೊಂದು ಅದೇ ಒತ್ತನ್ನು ಇತ್ತ ಅಕ್ಷರಗಳನ್ನಿತ್ತರೆ ಮತ್ತಷ್ಟು ಪದಗಳು ಮೂಡುತ್ತವೆ. ಕ ಅಕ್ಷರಕ್ಕೆ ಕ್ಕ ಸೇರಿಸಿ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನನ್ನು ನೆನೆದೋ, ಶೌಚವನ್ನು ನೆನೆದೋ, ಗ ಜೊತೆಗೆ ಗ್ಗ ಹಾಕಿ ಮೊದ್ದನನ್ನು ಮನಕ್ಕೆ ತಂದುಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ಅಂತೆಯೇ ದದ್ದ, ಪಪ್ಪ (ಈಚಿನ ಉತ್ತರಭಾರತೀಯ ಸೇರ್ಪಡೆ) ಮಮ್ಮ (ವಿದೇಶಿ ಸೇರ್ಪಡೆ)ಗಳನ್ನು ವರ್ಗೀಯ ವ್ಯಂಜನಗಳಲ್ಲೂ, ಹಹ್ಹ ಎಂಬ ಹಸಿತಪದವನ್ನು ಅವರ್ಗೀಯದಲ್ಲೂ ಕಾಣುತ್ತೇವೆ.

ಕನ್ನಡದ ಶ್ರೀಮಂತಿಕೆ ಇರುವುದು ಸ್ವರವನ್ನು ವ್ಯಂಜನದೊಂದಿಗೆ ಸೇರಿಸಿ ಪಡೆಯುವ ‘ಗುಣಿತ’ ದಲ್ಲಿ. ಮೊದಲ ಗುಣಿತವಾದ ಕಾಗುಣಿತದಲ್ಲಿ ‘ಕಾಕಿ’ ಬಂದ ನಂತರ ಅಕ್ಷರ ದ್ವಿರುಕ್ತಿಯ ಮೂಲಕ ‘ಕಾಕಾ’ ಮತ್ತು ‘ಕೋಕೋ’ಗಳು ಕಂಡುಬಂದು, ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನು ನಿಮಗೆ ಕೋಕೋ ಕುಡಿಸುವಂತಾದರೆ, ‘ಚಾಗುಣಿತ’ದಲ್ಲಿ ‘ಕಾಕಾ’ನ ಹೆಂಡತಿ ‘ಚಾಚಿ’ ಬಂದು ‘ಚೌಚೌ’ ಮತ್ತು ‘ಚಂಚಂ’ಗಳನ್ನು ಕೊಡಿಸುತ್ತಾಳೆ. ಏತನ್ಮಧ್ಯೆ ‘ಗಾಗುಣಿತ’ದಲ್ಲಿ ‘ಗೀಗೀ’ ಪದಗಳು ಬಂದುಹೋಗಿರುತ್ತವೆ.

ಕಾಕಾ ಚಾಚಿಯರು ಇದ್ದಮೇಲೆ ಅವನು ಇವಳಿಗೆ ಹೂ ಕೊಡಿಸಲೇಬೇಕಲ್ಲವೆ. ಅದಕ್ಕೆಂದೇ ‘ಜಾಗುಣಿತ’ದಲ್ಲಿ ‘ಜಾಜಿ’ ದೊರಕುತ್ತದೆ. ಕಾಕಾ ಚಾಚಿಯರು ಇದ್ದಮೇಲೆ ಮಕ್ಕಳಿದ್ದೇ ಇರುತ್ತವೆ. ಮಕ್ಕಳಿದ್ದಮೇಲೆ ‘ಜೋಜೋ’ ಬೇಕೇಬೇಕಲ್ಲವೆ! ಜಕಾರದ ಜವಾನಿಯಲ್ಲಿ ಇವೆಲ್ಲವೂ ನಡೆದುಹೋಗುತ್ತವೆ. ಅಂತೆಯೇ ದಂಪತಿಗಳಿದ್ದಲ್ಲಿ ‘ಛೆಛೆ’ ಎನ್ನುವುದು ಇದ್ದೇ ಇರುತ್ತದೆಂದು ಚವರ್ಗದ ಚಾಚಿ ನೆನಪಿಸುತ್ತಾಳೆ.

‘ಟಾಗುಣಿತ’ವಂತೂ ಕನ್ನಡಕ್ಕಿಂತ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಸಂಸ್ಕøತಿಗೇ ಹೆಚ್ಚು ಹತ್ತಿರ. ‘ಟೈ’ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ‘ಟಾಟಾ’ ಮಾಡಿ ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಟು ‘ಟೀ ಟೀ’ ಎಂದು ಮಾರುವವನಿಂದ ಟೀ ಪಡೆದು, ಆಟೋ ಹಿಡಿದು ‘ಟು’ (ಹೋಗಬೇಕಾದ ಜಾಗ) ಹೇಳುವುದಕ್ಕೆ ‘ಟಾಗುಣಿತ’ದಲ್ಲೇ ಎಡೆ ಇರುವುದು. ಒಂದಕ್ಷರ ಮುಂದೆ ಹೋದರೆ ಮುನಿಸು! ‘ಠೂಠೂ’ ಬಿಡುವುದೊಂದೇ ಠಾಗುಣಿತದಲ್ಲಿನ ಲಾಭ. ಅಂತೆಯೇ ‘ಡಾಗುಣಿತ’ದಲ್ಲಿಯೂ ಆಂಗ್ಲದ ದಿನ ‘ಡೇ’, ಹೆಣ್ಣು ಜಿಂಕೆ (ಡೋ), ಇನ್ನಿಲ್ಲದ ಪಕ್ಷಿ (ಡೋಡೋ) ಮತ್ತು ಸರ್ವಕಾಲದಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುವ ಪಕ್ಷಿ (ಡೌ) ಕಂಡುಬರುತ್ತವೆ. ಕನ್ನಡಮೆನೆ ಟಠಡಢಣಂ ಎನಲದು ಸಟೆಯಂ ಗಡಾ; ಆಂಗ್ಲದೂಷಿತಂ ಗಡಾ!

    

‘ತಾ-ಥಾಗುಣಿತ’ದಳು ಪದವಿಹೀನವು. ‘ದಾಗುಣಿತ’ಕ್ಕೆ ದಾಂಗುಡಿ ಇಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ‘ದಾದಿ’ ಎದುರಾಗುತ್ತಾಳೆ. ಹಿಂದಿಯ ‘ದೀದೀ’ಯೂ ಎದುರುಗೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ. ‘ಥೂ’ ಎಂದು ಉಗುಸಿಕೊಳ್ಳದೆ ‘ಥೈ’ ಎಂದು ಸಾಗುತ್ತಾ ‘ಧೀ’ ಶಕ್ತಿಯನ್ನ ಬಳಸಿ ಮುಂದೆ ಹೋದರೆ ‘ನಾನಿ’ ನಿಮ್ಮನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ. ‘ನಾನು’ ಎನ್ನುವುದು ಕ್ರಮವಲ್ಲ, ‘ನೀನು’ ಎನ್ನುವುದೇ ಕ್ರಮ ಎಂದು ‘ನಾಗುಣಿತ’ ತೋರಿಸಿಕೊಡುತ್ತದೆ.‘ಪಾಗುಣಿತ’ ಕನ್ನಡ ‘ಗುಣಿತ’ಗಳಲ್ಲೇ ಕೆಟ್ಟದ್ದನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಇಲ್ಲಿ ಆರಂಭದಲ್ಲೇ ‘ಪಾಪಿ’ ಬಂದು ‘ಪೀಪೀ’ ಊದತೊಡಗುತ್ತಾನೆ. ಸುಮ್ಮನಿರಲು ಹಣ ಕೊಡಿ ಎನ್ನಲು ಆಂಗ್ಲದಲ್ಲಿ ‘ಪೇ’ ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತಾನೆ. ‘ಪೈ’ ಕೊಟ್ಟರೆ ಪೋಗುತ್ತಾನೆ. ‘ಬಾಗುಣಿತ’ ಕನ್ನಡದ ‘ಸಂಸಾರಿ ಗುಣಿತ’. ಇದರಲ್ಲಿ ‘ಬೀಬೀ’ ಬರುತ್ತಾಳೆ, ‘ಬೈ’ಯುತ್ತಾಳೆ. ಇನ್ನೂ ಗಮನಿಸದೆ ಬೆಬೆಬೇ ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದರೆ ‘ಬೌ’ ಎನ್ನುತ್ತಾಳೆ. ನಿಮ್ಮನ್ನು ಕಾಪಾಡಲು ಮುಂದಿನ ಮನೆಯ ‘ಭಾಭಿ’ಯೇ ಬರಬೇಕಾದೀತು.

‘ಮಾಗುಣಿತ’ಕ್ಕೆ ಕರುಳಿನ ಸಂಬಂಧವಿದೆ. ‘ಮಮಾ’ ‘ಮಂ’ ಅಥವ ‘ಮಾಮಿ’ ಎಂದು ಅಮ್ಮನನ್ನು ಇಂದಿನ ಮಕ್ಕಳು ಕರೆಯುವ ಪರಿ ಇಲ್ಲಿದೆ. ಆಂಗ್ಲದ ‘ಹಾಟ್ ಸ್ಟಾರ್’ ಮಿಮೀ ಇಲ್ಲಿದ್ದಾಳೆ. ಮೇ ತಿಂಗಳು ಇಲ್ಲೇ ಸಿಗುತ್ತದೆ. ಮೇ ತಿಂಗಳ ರಜೆಯಲ್ಲಿ ತಿನ್ನಲು ‘ಮೋಮೋ’ ಸಹ ಇಲ್ಲೇ ಪಡೆಯಬಹುದು.

‘ಯಾಗುಣಿತ’ವನ್ನು ‘ಬೀದಿಗುಣಿತ’ ಎಂದು ಕರೆಯಬಹುದು. ಎಲ್ಲೋ ನೋಡಿಕೊಂಡು ನಡೆಯುವವನನ್ನು ಯೇ, ಯೋ, ಯೌ ಎಂದು ಕರೆಯಲು ಇಲ್ಲಿನ ಅಕ್ಷರಗಳೇ ಸೂಕ್ತ. ಈಗಿನ ಮಕ್ಕಳು ‘ರುಚಿಕರವಾಗಿದೆ’ ಎಂದು ಹೇಳುವ ಪದಾಕ್ಷರವೂ ಇಲ್ಲೇ ದೊರಕುತ್ತದೆ – ಯಂ!  

 ‘ರಾಗುಣಿತ’  ಕನ್ನಡದಲ್ಲೇ ಅತ್ಯಂತ ಶ್ರೀಮಂತವಾದ ಗುಣಿತ. ಏಕೆಂದರೆ ಇದರಲ್ಲಿ ‘ರೂ’ ಇದೆ! ಗಂಡನನ್ನು ನಿಂತಲ್ಲೇ ಅಲುಗಿಸುವ ಕೂಗಾದ ‘ರೀ’ ಸಹ ಇಲ್ಲೇ ಇದೆ. ‘ರೇ’ ರಾಜ್ಯವೂ ಸೇರಿ, ‘ರೈ’ ವಂಶವನ್ನೂ ಹೊಂದಿರುವ ‘ರಾಗುಣಿತ’ ಶ್ರೀಮಂತಿಕೆ ಹೆಚ್ಚಾದರೆ ಕುಡಿತ ದೂರವಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಸೂಚಿಸಲೋ ಎಂಬಂತೆ ‘ರಂ’ ಅನ್ನೂ ಹೊಂದಿದೆ. ‘ಲಾಗುಣಿತ’ವು ‘ಲಾಲಿ’ಯನ್ನು ಹೊಂದಿರುವುದರಿಂದ ಇದನ್ನು ‘ಜೋಗುಳಗುಣಿತ’ ಎನ್ನಬಹುದಾದರೂ ‘ಲಾ’ ಡಸ್ ನಾಟ್ ಪರ್ಮಿಟ್ ಎನ್ನುವರಂತೆ ಕನ್ನಡದ ಲಾಯರ್‍ಗಳು. ಒಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಇಂಗ್ಲೆಂಡಿನ ಬ್ಯಾಟ್ಸ್‍ಮನ್‍ಗಳ ಜೀವನವನ್ನು ಬರಬಾದ್ ಆಗಿಸಿದ ಲಿಲೀ (ಥಾಮ್ಸನ್ ಜೊತೆಗಾರ ಡೆನಿಸ್ ಲಿಲೀ) ಇಲ್ಲೇ ಸಿಗುತ್ತಾನೆ. ಜಗದ ಅತಿ ದೊಡ್ಡ ಸೂಪರ್ ಮಾರ್ಕೆಟ್ ಆದ ಲುಲೂಗೆ ನುಗ್ಗಿ ‘ಜೋ ಭೀ ಚಾಹೆ ಲೇಲೇ’ ಎನ್ನುತಾ ಸಾಗಿ, ದುಡ್ಡು ಕೊಡಲು ಮರೆತು ಸಾಮಾನು ಹೊರತಂದರೆ ‘ಲೇ...’ ಎಂದೋ ‘ಲೋ’ ಎಂದೋ ನಿಮ್ಮ ಹಿಂದೆ ಜನ ಓಡಿಬರುವುದು ಖಚಿತ. ಹ್ಞಾಂ! ಹದಿಹರೆಯದವರಿಗಂತೂ ಇದು ಬಹಳ ಇಷ್ಟವಾದ ಗುಣಿತ - ಲೌ ಇದೆಯಲ್ಲ!

‘ವಾಗುಣಿತ’ ಹಿಂಗ್ಲಿಷರಿಗೇ ಹೆಚ್ಚು ಪ್ರಿಯವೆನಿಸೀತು. ಶಾಯರಿ ಮೆಚ್ಚಿದವರು ಹೇಳುವ ‘ವಾವಾ’ ಹಿಂದಿಯದಾದರೆ, ‘ನಾನು ಎಂಬುದ ಬಿಟ್ಟು’ ಎನ್ನಲು ಆಂಗ್ಲದಲ್ಲಿ ಬಳಸುವ ‘ವೀ’, ಮಾರ್ಗಸೂಚಕವಾದ ‘ವೇ’, ಪ್ರಶ್ನೆಗಳ ರಾಜನಾದ ವೈ, ಶಪಥ-ಸಂಕಷ್ಟ-ಸಾಲ ಮೂರೂ ಪದಗಳನ್ನು ಸೂಚಿಸುವ ಏಕೋಚ್ಚಾರವಾದ ವೋ, ಅಚ್ಚರಿಸೂಚಕವಾದ ‘ವೌ’ಗಳು ಕಂಡುಬರುವುದು ಈ ಸಾಲಿನಲ್ಲೇ.

ಮೃಚ್ಛಕಟಿಕಾದ ಶಕಾರನನ್ನು ನೆನಪಿಸುತ್ತಲೇ ಆರಂಭವಾಗುವ ‘ಶಾಗುಣಿತ’ವನ್ನು ‘ಸ್ತ್ರೀಗುಣಿತ’ವೆನ್ನಬಹುದೇನೋ... ಬೆಳ್ಳನೆಯ, ಮುದ್ದಾದ ಮೊಲದ ಸಂಸ್ಕøತಪದವಾದ ‘ಶಶ’ವನ್ನು ಹೊಂದಿರುವುದಲ್ಲದೆ ಬ್ಲಾಂಡ್ ಗರ್ಲ್‍ಗಳ ಸೂಚಕವಾದ ‘ಶಿ’ಯನ್ನೂ, ಅವಳ ಹಿಂದೆಯೇ ಬಿದ್ದರೆ ತಿರಸ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಗುರಿಯಾದಾಗ ಹೊರಡುವ ‘ಶಿಶೀ’ಯನ್ನೂ, ಅವಳ ಮೊಗ ರಕ್ತರಂಜಿತವಾದರೆ ಅದನ್ನು ಸೂಚಿಸುವ ‘ಶೈ’ಯನ್ನೂ, ಅವಳೊಪ್ಪದೆ ತಳ್ಳಿದರೆ ಅದನ್ನು ಸೂಚಿಸುವ ‘ಶೌ’ ಅನ್ನೂ ಹೊಂದಿದೆ. ಶಾಗುಣಿತದ ತಮ್ಮ ‘ಷಾಗುಣಿತ’ವನ್ನು ಕನ್ನಡಮ್ಮನ ಪಾದಸೇವೆಗೆ ಮೀಸಲಾದ ಆಂಗ್ಲತಳಿ ಎನ್ನಬಹುದೆಂದು ಈ ಗುಣಿತದಲ್ಲಿ ಬರುವ ‘ಷೂ’ ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ.

‘ಸಾಗುಣಿತ’ವಂತೂ ‘ಮಧುರಗುಣಿತ’ವೇ ಸೈ. ಸಂಗೀತ ಕಲಿಯುವ ಎಲ್ಲರೂ ಆರಂಭಿಸುವ ಸ..ಪ..ಸಾ...ಗಳಲ್ಲಿ ಎರಡು ಅಕ್ಷರಗಳಾದ ಸ, ಸಾ ಗಳಿಂದಲೇ ಆರಂಭವಾಗುವ ಈ ಗುಣಿತ ಕನ್ನಡದ ‘ಸಿಹಿ’ಯ ಅಪಭ್ರಂಶವಾದ ‘ಸೀ’ಯನ್ನು ಹೊಂದಿರುವುದು ಈ ಗುಣಿತವನ್ನು’ರುಚಿಗುಣಿತ’ ಎನ್ನಲು ಪ್ರೇರೇಪಿಸುತ್ತದೆ. ‘ಠೂ’ ಬಿಟ್ಟ ಮಕ್ಕಳು ಮತ್ತೆ ಜೊತೆಗೂಡಲು ಬಳಸುವ ‘ಸೇ’ ಇಲ್ಲಿರುವುದರಿಂದ ಇದು ‘ಸಂಧಾನಗುಣಿತ’ವೂ ಹೌದು. ‘ಸರಿ’ ಎನ್ನಲು ಬಳಸುವ ‘ಸೈ’ ಹೊಂದಿರುವ ಈ ಗುಣಿತಕ್ಕೆ ಆಂಗ್ಲದ ಛಾಯೆಯನ್ನು ಅಳವಡಿಸಿದರಂತೂ ಔದ್ಯೋಗಿಕವಾದ ‘ಸಾ(ಗರಗಸ), ಸಾಗರಪದವಾದ ‘ಸೀ’, ನುಡಿ ಎನ್ನಲು ಬಳಸುವ ‘ಸೇ’, ನಿರಾಳದ ನಿಟ್ಟುಸಿರಿನ ‘ಸೈ’, ಬಿತ್ತನೆಯನ್ನು ಸೂಚಿಸುವ ‘ಸೋ’ಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದು ಜೀವನದ ವಿವಿಧ ಮಜಲುಗಳ ದ್ಯೋತಕಗುಣಿತವಾಗಿದೆ.

‘ಹಾಗುಣಿತ’ವನ್ನು ‘ಆನಂದಗುಣಿತ’ ಎನ್ನಬಹುದು. ನಗೆಯ ಹಹಾ ಇಂದಲೇ ಆರಂಬವಾಗಿ, ಹಿಹೀ ಎಂಬ ಹಲ್ಕಿರಿತದ ನಗೆಯತ್ತ ಸಾಗಿ ಹೆಹೇ ಎಂಬ ದೇಶಾವರಿ ನಗೆಯನ್ನು ದಾಟಿ ಹೊಹೋ ಎಂಬ ಅಟ್ಟಹಾಸದವರೆಗೆ ತಲುಪಿ, ಸಮ್ಮತಿ ಮತ್ತು ಕುಸುವ ಸೂಚಕವಾದ ‘ಹೂ’ಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದು, ಉದ್ದಕ್ಕೂ ಸಮ್ಮತಿ, ಸಂತೋಷಗಳನ್ನೇ ಬೆಳೆಸಿಕೊಂಡಿದೆ.

‘ಪಕ್ಕಾಕ್ಷರಿ’ಗಳ ಸೊಗಡು ಹೀಗಿದ್ದರೆ, ‘ತಾಗುಣಿತ’ ಮತ್ತು ‘ಪಾಗುಣಿತ’ಗಳು ತಮ್ಮೊಳಗೆ ಸಣ್ಣ ಕಥೆಗಳನ್ನೇ ಅಡಗಿಸಿಕೊಂಡಿವೆ. ಪದಗಳ ಸೃಷ್ಟಿ ಆರಂಭವಾಗುತ್ತಿದ್ದ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿದ ಮಗುವನ್ನು ಮಗು ಎನ್ನುವುದರ ಬದಲು ತಾತ ಎನ್ನಬಹುದಾಗಿತ್ತು, ಜೀವನದ ಸಂಜೆಯಲ್ಲಿರುವ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಮಗು ಅನ್ನಬಹುದಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ವಯಸ್ಸಾದವನೇ ತಾತ ಎನ್ನಲು ಕಾರಣ ಬಲವತ್ತರವಾಗಿದೆ!

ಮನುಜ ಅಕ್ಷರಮಾಲೆ ಬರೆಯುವುದಕ್ಕೂ ಮುಂಚೆ ಹುಟ್ಟುತ್ತಿದ್ದ, ಸಾಯುತ್ತಿದ್ದ. ಅಂದಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಅಲ್ಪಪ್ರಾಣ, ಮಹಾಪ್ರಾಣಗಳ ಸದ್ಬಳಕೆ (ಇಂದಿನ ಹಲವಾರು ನಿರೂಪಕಿಯರಲ್ಲೂ ಅದು ಇಲ್ಲ ಬಿಡಿ) ಇರಲಿಲ್ಲ. ಹೀಗಾಗಿ ‘ಕಾಗುಣಿತ’ದ ಬಳಕೆಯಲ್ಲಿ ‘ಖಾಗುಣಿತ’ದ ಅಕ್ಷರಗಳೂ ಸೇರುತ್ತಿದ್ದ ಕಾಲ. ಸಾಯುತ್ತಿದ್ದ ಮನುಷ್ಯನಿಗೆ ಆ ದಿನಗಳಲ್ಲೂ ತಿಥಿ ಮಾಡುವುದಿತ್ತು. ಸತ್ತನಂತ ತಿಥಿಯಾದ್ದರಿಂದ, ತಿಥಿಗೆ ಮುಂಚಿನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ತಾತ ಎಂದು ಕರೆದರು! ಈ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಈಗ ‘ತಾಗುಣಿತ’ ನೋಡಿ:  ತಾತ ಹೋದ; ತಿತಿ(ಥಿ) ಆಯಿತು. ತಾತ ಬಿಟ್ಟಿರುವ ಆಸ್ತಿಗಾಗಿ ಜಗಳ ಆರಂಭವಾಗಿ ಅಣ್ಣತಮ್ಮಂದಿರು, ದಾಯಾದಿಗಳು ‘ತೂತೂ’ ಅಥವ ‘ಥೂಥೂ’ ಎಂದು ಉಗಿದಾಡಿಕೊಂಡರು. ‘ತೆಗೆ ಲೆಕ್ಕ’ ಎನ್ನುತ್ತಾ ಹರಿಹಾಯತೊಡಗಿ, ಏದುಸಿರು ಬಿಡುತ್ತಾ ‘ತೆಗಿ’ ಎನ್ನುವಲ್ಲಿನ ‘ಗಿ’ ಹೇಳಲೂ ಆಗದಷ್ಟು ಏದುತ್ತಾ ‘ತೆ...ತೇ’ ಎನ್ನುತ್ತಾ ‘ತೈ’ ಅಥವ ‘ಥೈ’ ಎಂದು ಕುಣಿಯತೊಡಗಿದರು. ಈ ರಂಪವನ್ನು ನೋಡಲಾಗದ ಕೆಲವು ಹಿರಿಯರು ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಸಮಾಧಾನಗೊಳಿಸಿ ‘ತೊ(ಗೊ)... ತೋ(ತೊಗೊಳೋ ಲೇ ಎಂಬ ದೀರ್ಘದ ಹ್ರಸ್ವ)’ ಎನ್ನುತ್ತಾ ಆಸ್ತಿ ಹಂಚಿದರು ಎಂಬುದನ್ನು ‘ತತಾತಿತೀತುತೂತೇತೈತೊತೋ’ ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ.

‘ಪಾಗುಣಿತ’ ನಂತರದಲ್ಲಿ ಬರುವುದಲ್ಲವೇ... ಅದು ಇಂದಿನ ಕಂಗ್ಲಿಷ್ ಕಥೆಯನ್ನು ಹೇಳುತ್ತದೆ. ಮದುವೆಮನೆ... ಪಪಾ (ಅಥವ ಪಪ್ಪಾ) ಕೂತಿದ್ದನೆ; ಮಗು ಬಂದು ‘ಪಪಾ ಪಿಪೀ’ ಎನ್ನುತ್ತಾ ಪೀಪಿ ಕೊಡಿಸಲು ಪೀಡಿಸಿತು. ಕಂಗ್ಲೀಷಪ್ಪ ಮಗುವಿನ ಬೇಡಿಕೆಗೆ ‘ಠಿooh ಠಿooh’ (ಪುಪೂ...) ಎಂದ. ಮಗು ಹಠ ಬಿಡದೆ ‘ಪೇ’ ಎಂದಿತು. ಆಗ ಅಪ್ಪನಿಗೆ ಮಗನತ್ತ ಗಮನ ಬಂದು ‘ಏನು ಬೇಕೋ?’ ಎಂದ. ಮಗ ‘ಪೈ’ ಎಂದ. ತಿಂಗಳ ಕೊನೆ, ಮದುವೆಮನೆಯ ಉಡುಗೊರೆಯ ಖರ್ಚಿನಿಂದ ಹೈರಾಣಾಗಿದ್ದ ಅಪ್ಪ ‘ಪೊಪೋ’ (ಹೋಗುಹೋಗೆಲೋ) ಎಂದ. ಮಗ ರಾಗ ಸರಾಗದಲ್ಲಿ ಅಳಲಾರಂಭಿಸಿದ. ಕಂಗ್ಲೀಷಪ್ಪ ಮಗನಿಗೆ ‘ಪೌ’ ಎಂದು ಗುದ್ದಿದ. ಅಳು ಜೋರಾಗಿ ಬಿಕ್ಕಳಿಸುತ್ತಾ ಮಗ ‘ಮಮ್ಮಾ’ ಎನ್ನಲು ಯತ್ನಿಸಿದರೂ ಅವನ ಬಾಯಿಯಿಂದ ‘ಪಂಪಃ’ ಎಂಬ ದನಿಯೇ ಹೊರಟಿತು ಎಂಬುದನ್ನೇ ‘ಪಪಾಪಿಪೀಪುಪೂಪೆಪೇಪೈಪೊಪೋಪೌಪಂಪಃ’ ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ.

ಕಚಟತಪ ವರ್ಗಗಳನ್ನು ಒಂದರ ಕೆಳಗೊಂದು ಜೋಡಿಸಿದಂತೆ ‘ಕಾಗುಣಿತ’ದಿಂದ ‘ಹಾಗುಣಿತ’ದವರೆಗೆ ಒಂದರ ಕೆಳಗೊಂದನ್ನು ಜೋಡಿಸಿದಾಗ ಕೇವಲ ‘ಸಾ-ಹಾಗುಣಿತ’ಗಳಲ್ಲಿ ‘ಪರಸ್ಪರ ಹೊಂದಾಣಿಕೆ’ ಇರುವ ಎರಡು ಜೋಡಿಗಳು ಕಂಡುಬರುತ್ತವೆ. ಮೇಲಿನಿಂದ ಕೆಳಕ್ಕೆ ‘ಸಹ’ ಆಗಿ, ಕೆಳಗಿನಿಂದ ಮೇಲಕ್ಕೆ ‘ಹಸ’ (ಹಳ್ಳಿಭಾಷೆಯ ಹಸು) ಆದರೆ, ‘ಸಿಹಿ’ ಮತ್ತು ‘ಹಿಸಿ’ಗಳೂ ಇದೇ ವರ್ಗಕ್ಕೆ ಸೇರುತ್ತವೆ. ಇವುಗಳ ಹೊರತಾಗಿ ಹೀಗಿರುವ ‘ಅನ್ಯೋನ್ಯಪದ’ಗಳ ಜೋಡಿ ಎಲ್ಲಿಯೂ ಕಂಡುಬರುವುದಿಲ್ಲ.

ಖಿheಡಿe ಪದದ ಒಂದೊಂದೇ ಅಕ್ಷರಗಳನ್ನು ತೆಗೆಯುತ್ತಾ ಹೋದಂತೆ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ‘e’ ಮಾತ್ರ ಉಳಿದರೂ ಅದಕ್ಕೂ ‘ನಿಷ್ಕ್ರಮಣ’ ಎಂಬ ಅರ್ಥವಿದ್ದು, ಹೀಗೆ ಪದ ಕ್ಷೀಣಿಸಿ ಅಕ್ಷರವಾಗಿ ತಲುಪಿದರೂ ಅರ್ಥವನ್ನು ಹೊಂದುವಂತಹ ಪದಗಳನ್ನು ‘ಪಿರಮಿಡ್’ ಪದಗಳು ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ‘ಸಾಗರ’, ‘ಶ್ರೀನಿವಾಸ’, ‘ಯಜಮಾನ’ ಮುಂತಾದ ಪದಗಳು ಮೊದಲನೆಯದರಿಂದ ಒಂದೊಂದೇ ಅಕ್ಷರ ಕಳೆದರೂ ವಿವಿಧ ಅರ್ಥಗಳನ್ನು ನೀಡುತ್ತವೆ. ಇವನ್ನು ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ‘ಗೋಪುರ’ ಪದಗಳು ಎನ್ನಬಹುದು.

ಆಂಗ್ಲದ ಮತ್ತೊಂದು ವಿಶೇಷವೆಂದರೆ ‘ಕಾಂಗರೂ’ ಪದಗಳು. ‘ಅಪ್ರೋಪ್ರಿಯೇಟ್’ ಎಂಬ ಪದದಲ್ಲೇ ಅದೇ ಅರ್ಥವನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿರುವ ‘ಆಪ್ಟ್’ ಪದ ಅಡಗಿದೆ. ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ‘ಶ್ರೀಲಕ್ಷ್ಮಿ’ಯಲ್ಲೇ ‘ಶ್ರೀ’ ಅಡಗಿದ್ದಾಳಲ್ಲಾ... ಶ್ರೀ ಎಂದರೆ ಲಕ್ಷ್ಮೀ ಎಂದೇ ಅರ್ಥ. ಲೋಕನಾಥ ಎಂದರೆ ವಿಷ್ಣು ಅಥವ ಬ್ರಹ್ಮ; ಆ ಪದದಲ್ಲಿನ ‘ಕ’ ಅಕ್ಷರವೂ ಅವೇ ಅರ್ಥಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ‘ಖ’, ‘ದ’, ‘ಪ’, ‘ಸ’ ಅಕ್ಷರಗಳಿಗೆ ಇರುವ ವಿಶೇಷ ಅರ್ಥಗಳನ್ನೇ ನೀಡುವಂತಹ ಅನೇಕ ಪದಗಳಿವೆ. ಇವೆಲ್ಲವೂ ಕನ್ನಡದ ‘ಕಾಂಗರೂ’ ಪದಗಳೇ. ಹ್ಞಾಂ! ‘ಸುಕುಮಾರಿ’ ಎನ್ನುವ ಪದದಲ್ಲಿ ‘ಮಾರಿ’ ಇದೆ, ಅದೂ ಕಾಂಗರೂ ಪದ ಎಂದು ಹೇಳಿ ಸಂ’ಕ’ಟಕ್ಕೊಳಗಾಗೀರಿ ಜೋಕೆ... ‘ಕ’ ಎಂದರೆ ಯಮ ಎಂಬ ಅರ್ಥವೂ ಇದ್ದು ಸಂಕಟ ಯಮಸಂಕಟವಾದೀತು!

ಎರಡು ವಿರುದ್ಧಾರ್ಥದ ಪದಗಳು ಸೇರಿ ಇನ್ನೊಂದು ಅರ್ಥವನ್ನು ಕೊಡುವ ಪದವಾದಾಗ ಅದನ್ನು ‘ಆಕ್ಸಿಮೊರೋನ್’ ಎನ್ನುತ್ತೇವೆ. ‘ತೀರಾ ಕಡಿಮೆ’, ‘ಹಿಡಿದುಬಿಡು’, ‘ಪರಮಾಣು’ ಮುಂತಾದವನ್ನೇ ನೋಡಿ... ತೀರಾ ಎಂದರೆ ಹೆಚ್ಚು ಎಂದಾಯಿತು. ಕಡಿಮೆ ಎಂದರೆ ಸ್ವಲ್ಪ. ತೀರಾ ಕಡಿಮೆ ಎಂದರೆ ಕಡಿಮೆಯಲ್ಲಿ ಕಡಿಮೆ ಎಂದಾಯಿತು. ‘ಪರಮಾಣು’ವಿನಲ್ಲಿನ ‘ಪರಮ’ ಉತ್ತುಂಗವನ್ನು ಸೂಚಿಸಿ, ‘ಅಣು’ ತಳವನ್ನು ಸೂಚಿಸಿದರೆ ‘ಪರಮಾಣು’ ಅನ್ಯಾರ್ಥವನ್ನೇ ಕೊಡುತ್ತದೆ. ಅತ್ತ ಸಂಖ್ಯೆ, ಇತ್ತ ಲಾಂಛನ ಕೂಡಿ ಒಂದು ನಾಣ್ಯವಾಗುವಂತೆಯೇ ಇವೂ ಇರುವುದರಿಂದ ಇವುಗಳನ್ನು ‘ನಾಣ್ಯಪದಗಳು’ ಎನ್ನಬಹುದೇನೋ.

ಆಂಗ್ಲದಲ್ಲಿ ಅದೇ ಅಕ್ಷರಗಳು ಸ್ಥಾನಪಲ್ಲಟವಾದಾಗ ಸಂಭವಿಸುವ ಪದಗಳನ್ನು ‘ಅನಾಗ್ರಾಮ್’ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿಯೂ ಇಂತಹ ಪದಗಳ ಬರವಿಲ್ಲ. ಈಶ್ವರನ ಪಂಗಡ ಉರುಫ್ ‘ಹರಗಣ’ ವ್ಯತ್ಯಾಸವಾದರೆ ‘ಹಗರಣ’ ಆಗುತ್ತದೆ. ಪರ್ಮಿಷನ್ ಉರುಫ್ ‘ರಹದಾರಿ’ ದೂರವಾಗಿ ‘ಹರದಾರಿ’ ಆಗುತ್ತದೆ, ಆರೊಗ್ಯಕರ ‘ತರಕಾರಿ’ ಬದಲಾಗಿ ‘ತಕರಾರಿ’ ಆಗಿಬಿಡುತ್ತಾನೆ!

ಸಂಸ್ಕøತದ ಸಭಂಗ, ಅಭಂಗ, ಆಂಗ್ಲದ ಮತ್ತಷ್ಟು ವಿಧಾನಗಳು ಹಾಗೂ ಒತ್ತಕ್ಷರಪಲ್ಲಟ ಮತ್ತು ವಿಸರ್ಗಪಲ್ಲಟಗಳಿಂದ ಆಗುವ ವೈಶಿಷ್ಟ್ಯಗಳನ್ನು ಬಳಸಿದರೆ ಕನ್ನಡದ ಮತ್ತಷ್ಟು ಸಿರಿವಂತಿಕೆ ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ.

ಕನ್ನಡ ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಕೃತಗಳಿಗೆ ಮಾತ್ರ ವಿಶೇಷವಾದ ಪದವೊಂದಿದೆ. ಆ ಪದವೇ ಜೀವನ. ಪದ ಇಡಿಯಾಗಿ ಮತ್ತು ಬಿಡಿಯಾಗಿ ಒಂದೇ ಅರ್ಥ ಕೊಡುತ್ತದೆ. ಜೀವ ಎಂದರೂ ನೀರು; ವನ ಎಂದರೂ ನೀರು; ಜೀವನ ಎಂದರೂ ನೀರು. ಪ್ರಾಯಶಃ ಇಂತಹ ಪದಗಳು ಜಗತ್ತಿನ ಬೇರಾವ ದೇಶಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಸಿಗಲಾರವು.

ಹೋ! ‘ಒಂದು ಪುಟದ ಲೇಖನ’ ಎಂದು ಣಾಣಿ... (ಕ್ಷಮಿಸಿ... ಪಕ್ಕಾಕ್ಷರಿಗಳ ಗುಂಗಿನಲ್ಲಿ ‘ನಾಣಿ’ ಹೋಗಿ ‘ಣಾಣಿ’ ಆಗಿಬಿಟ್ಟರು....) ಹೇಳಿದ್ದರು.  ಲೇಖನ ದೀರ್ಫವಾಯಿತಲ್ಲವೆ. ಮುಗಿಸಬೇಕು... ಆದರೆ ‘ಹೌ?’